Vandaag dus zoals aangekondigd, ontmoeten we Henk de Vries, gitarist van weleer.
In zijn bijdrage noemt Henk, koster Sybesma van de Parkkerk bij name. Anne heeft aan Sybesma en de frou ook hele fijne herinneringen. Sybesma was krekt en correct en zorgde dat de kerk en zalen altijd tip top in orde waren. Het was voor hem wel ook wennen dat elke week die jongeren van dat koor een aanslag deden op de netheid in de kerk. Ik herinner mij hoe met ontferming Sybesma het kon zeggen als wij weer met de piano sleepten van (bij-) zaal naar Kerkzaal, waar we veelal mochten repeteren. Die rot wieletjes van de piano lieten niet zelden een spoor door de lange gang zien en soms net nadat het linoleum een diepte reiniging had gehad en stevig in de was was gezet. “Oeeeh myn flier” sprak Sybesma dan. It bigrutte mij ook behoorlijk voor hem.
Later heeft dhr. Helbig, vader van Hinkes en de andere broers een zogenaamd “hondje” gemaakt met ruime wielen en vloerbedekking op de dwars balkjes, waarop wij de piano dan tilden. Vanaf toen geen problemen meer met strepen in de gang!
En voor de zondagse eredienst moesten de voorste rijen losse stoelen in de Kerkzaal, die wij aan de kant schoven weer keurig in het gelid komen. Als enige werd dat door Sybesma aan Anne toevertrouwd die met de slagschaduw van de bolarmaturen alles exact recht wist uit te lijnen.
We hadden een mooie tijd met hartelijke en fijne mensen rondom ons. Eigenlijk is daar in al die jaren niets aan veranderd. De geweldige en prettige samenwerking die Sjammasj nu iedere keer weer opnieuw mag ervaren, met koster David Droogsma en zijn team vrijwilligers in de Kurioskerk, maakt het naast het repeteren iedere week weer tot een feest van ontmoeting.
Liefde en hartelijkheid, het is toch zo belangrijk in God’s Koninkrijk. En dat rijk strekt zich tot ver!
Dat voorval dat Anne “Lilk wie op de Heare” daar moesten we nu maar niet verder op ingaan 😊 Hij haalde dat zelf ook al eens aan in de startkrant van het jaar 1981.
Volgende week een bijdrage van Rian Bennen en Geert Westerhuis.
Werd je nog niet gevraagd en vind je het leuk om jouw verhaal of foto’s met al die oud Sjammasj’ers te delen, mail dan naar Anne: annedijkstra58@gmail.com
Beste allen,
Mijn naam is Henk de Vries, geboren in 1958 en getogen in Leeuwarden-Huizum. Mijn ouderlijk huis stond in de Wassenberghstraat, en voor wie onbekend is in Leeuwarden dat is vlak achter het station.
Na de kleuterschool (Boartlik Begjin) ging ik naar de Johan Willem Frisoschool en vervolgens naar de CTS, MTS (Anne Dijkstra klasgenoot), militaire dienst (78/79) en in 1983 ben ik afgestudeerd aan de HTS. Ik herinner mij de jaren 70 en 80 als een leuke tijd.
Ik ben getrouwd met Jikke Meijer, een eerder collega bij Philips Drachten en samen hebben we 2 zonen, een schoondochter en een kleindochter. Na enkele omzwervingen in Nederland zijn we uiteindelijk in najaar 1994 in Sittard terecht gekomen. Ik ben werkzaam als senior inkoper bij het Maastricht UMC+
In februari 2025 hoop ik met pensioen te gaan.
Hoe het voor mij begon bij Sjamasj:
Jelmer Beswerda kende ik van de basisschool en hij vertelde mij dat hij in de Schranskerk wekelijks repeteerde en nodigde mij uit om eens nader kennis te maken. Ik schrijf dan najaar 1974. Jelmer drumde en er was een gitarist, Sicco Hoekstra. Een link naar het jongerenkoor, waarvan ik al wel had gehoord, had ik niet direct gelegd maar daar kwam ik al snel achter. Sicco was handig, had verstand van elektronica, bouwde voor mij een geluidsversterker (in oranje behuizing J) en vervolgens werden ook geluidsboxen in eigen beheer gebouwd. Sicco speelde niet onverdienstelijk gitaar.
Ik herinner mij ook dat we voor vervoer naar optredens voor de accessoires een grote bruine kist gebruikten. Dat moet absoluut diezelfde kist zijn waar in de bijdrage en inleiding op het verhaal van Johan Heddema ook gerept is…..
Wekelijks werd gerepeteerd in het “Trefpunt” één van de zalen van de Schranskerk. De toenmalige leden waren voornamelijk afkomstig uit Leeuwarden-Huizum. Logisch natuurlijk, omdat het daar ook allemaal is begonnen. De repetitieavonden waren heel gezellig. In de pauzes werd door de meisjes handstand tegen een muur geoefend en de mannen vonden het leuk om de geinlijn van Max Tailleur te bellen.
Naast Jelmer en Sicco maakte Boukje van de Meer-Herder deel uit van de muziekgroep. Baukje zong heel goed solo o.a. “I don’t know how to love Him” uit de musical Jezus Christ Superstar. O ja, en onze dirigent van het 1e uur was Guus Wolters.
Voorjaar 1995 verleenden we medewerking aan een plaatopname in Grou voor een project “Pompebleden foar in Wetterpomp” (van elke verkochte plaat ging een rijksdaalder naar de actie Waterpompen voor Mbinga (Tanzania) Dit project werd georganiseerd in samenwerking met het Friesch Dagblad. Op 4 verschillende locaties in Friesland werden plaatopnames gemaakt met verschillende koren uit Friesland. Een hele belevenis.
Hoe het verder ging:
Sicco en Jelmer verlieten Sjamasj en hun plek werd ingenomen door Jan Stulp (piano) en Joop Jongbloed (drum) nadat ook Baukje van de Meer-Herder Sjamasj verliet kwam Baukje Rink in de begeleidingsgroep. Baukje Rink is veel later toen ze al niet meer bij Sjamasj speelde, helaas bij een ernstig verkeersongeluk bij Werpsterhoek verongelukt.
De 1e echte Lp:
Wat waren we trots op het resultaat van de 1e Lp, welke werd opgenomen op 10 en 11 december 1976 in de Parkkerk door Henk Brandsma en Ko van der Hoef. Een tijdje na die opname dagen, op weg van school naar huis kwam ik Johan Heddema tegen en hij riep mij vol enthousiasme: “de 1e plaat is binnen, kom luisteren” en zo ging ik met Johan naar zijn ouderlijk huis waar hij mij vol trots het resultaat liet beluisteren.
Ja, en dan moesten ze natuurlijk wel aan de man worden gebracht bij familie en vrienden etc.
Wie speelden een belangrijke rol?
Ik wil ze toch genoemd hebben. Dit zijn de kosters en de chauffeurs. De kosters zorgden er voor dat wij konden repeteren en dat er in de pauzes koffie/thee beschikbaar was. In de Parkkerk, wat inmiddels onze vaste repetitie locatie was, was dat de onvergetelijke heer Sybesma. Maar zeker bij optredens op locatie waren de kosters vaak het 1e aanspreekpunt v.w.b. de opstelling in de kerk etc.
De jonge koorleden hadden zelf vaak geen rijbewijs of auto en om die reden waren we afhankelijk van ouders van koorleden voor het vervoer naar de vele optredens in de provincie. Ik heb al die jaren de optredens genoteerd achter in de blauwe (muziek)map en er waren seizoenen bij dat we makkelijk uitkwamen rond de 20 optredens !
Een van de chauffeurs die regelmatig zijn diensten aanbod was Meindert Meijer. Hij spande wel de kroon want hij was op een gegeven moment de “vaste chauffeur” en nam in z’n stationwagen het vervoer van de instrumenten voor zijn rekening.
De 2e Lp:
Zijn gezelligheid en professionaliteit verenigbaar? Op enig moment speelde deze discussie. Hans Algra nam in 1977 het dirigeerstokje over van Guus Wolters en het moest “professioneler”. Hans studeerde koordirectie aan het conservatorium. In die tijd verlieten Joop Jongbloed en Jan Stulp Sjamasj en hun plaats werd ingenomen door mijn broer Benno de Vries (drum) en Paul Vreeswijk (piano). De leden van het koor kwamen al lang niet meer alleen uit Leeuwarden-Huizum, maar ook uit de hoofdplaats zelf. Leeuwarden dus en soms verder daarbuiten.
De 2e Lp welke wederom werd opgenomen in de Parkkerk en nu op 23 en 24 februari 1979, werd deze keer opgenomen door Mirasound.
De onderlinge vriendschappen:
Er waren nogal wat onderlinge relaties en soms was het gewoon niet bij te houden wie gaat nu met wie? Ook ik kreeg een relatie en wel met Anita van Alderwegen en ik was blij verrast dat zij via Anne onlangs weer contact met mij heeft gezocht. Een groot aantal relaties kwam tot een huwelijk waar Sjamasj dan vervolgens ook werd uitgenodigd. Ik herinner mij onder meer de optredens voor, met ’s avonds de bruiloft van Dirk Boomsma & Aafke Krottje, Jacob Helbig & Jacoba Heddema, Anne Dijkstra & Coby Reitsma en die van Bjinse Wolters en Annie Steegstra. Bjinse, de bekende fierljepper en sportverslaggever bij het Friesch Dagblad zong niet bij Sjamasj, maar hij haalde maar wel mooi een lieve vrouw bij ons vandaan 😊
Wat ik mij zeker ook herinner zijn de verjaardagen bij Guus Wolters in Goutum… reuze gezellig.
Jaarlijks uitstapje naar Terschelling:
Voor mij en ik denk voor velen was dit een prachtige afsluiting van het seizoen. De 1e keer was in 1977 waar op het ontmoetingsplein ook eerder over is geschreven. Er werd een dienst verzorgd in ET-10 met als voorganger dominee van ’t Riet.
Voor het vervoer werd een bus geregeld, de sauzen voor de chili con carne en de macaroni werden van te voren bereid en voor het vervoer was er weer die bekende bruine kist. Andere benodigdheden werden van te voren besteld en stonden keurig netjes klaar in de kampeerboerderij.
Dat smaakte naar meer en vervolgens zijn we een aantal opeenvolgende jaren naar de kampeerboerderijen Vesta en later de Jonge Jan in Formerum geweest. In het voorjaar werd contact opgenomen met ds. Frans Wiersma van de Hervormde (St. Janskerk) in Hoorn, Terschelling. Een datum werd gepland en de liturgie werd doorgenomen. En zo konden we ons verheugen op ons jaarlijks uitstapje, met ook nog weer een prachtig optreden!
Ik herinner mij nog dat Anne tijdens zo een weekeinde op zaterdag morgen al zijn zondagse kleren aanhad inclusief stropdas. Toen ik hem vroeg wat er was gebeurd antwoorde Anne: “Ik bin lilk op de Heare, mar eins it meast op mysels”, toen ik doorvroeg zei Anne: “Ik moast pisje, die in stap foarút en foel rjocht yn in sleat”. “dat bitsjutte foar my einde oefening en dus it gemis fân die prachtige nachtelijke strandwandeling mei al die fijne jonge minsken om my hinne !”
Ja, en zo hebben we denk ik allemaal onze herinneringen!
Nawoord:
Ik besef dat alles wat ik heb ervaren en beleefd niet uit te drukken is op schrift. Het zijn herinneringen aan lieve, mooie mensen die ik heb mogen ontmoeten … een deel van m’n leven…. Heel speciaal denk ik dan toch aan de Keimpe Klopma, Klaas van der Meulen, Siemon van der Meulen en allen die nu niet meer onder ons zijn….
Ik wens jullie al het goeds en Gods zegen.
NB.: in mijn tijd was het Sjamasj vandaar dat ik deze schrijfwijze heb aangehouden.
