Vandaag ontmoeten we Janneke Hylkema – Goodijk in het jaar 1976.
Daarnaast ook een beetje Janneke haar man Eelke.
Toen nog twee jonge mensen van Hervormde gezindte.
Ze kwamen door toedoen binnen gereformeerde kringen. Zij bij Sjamasj, hij bij de gereformeerde jongelingen vereniging “dr. Herman Bavinck”. Beide verenigingen resideerden in Leeuwarden-Huizum. Dat was te befietsen vanuit Goutum.
Het is wel opmerkelijk dat Janneke en Eelke het goed met elkaar konden vinden en dat wel al die jaren lang. Wat gun ik dat deze lieve en enthousiaste mensen !
Het staat natuurlijk los van individuen en liefde kent geen grenzen, maar de beide verenigingen leefden door onverklaarbare oorzaak op gespannen voet.
Als ik mij de artikelen herinner die “dr. Herman Bavinck” schreef in de Friesche Kerkbode dan waren die vaak links georiënteerd maatschappij kritisch. In hun ogen had Sjammasj zoetsappige en niet veel toegevoegde waarde in haar wekelijkse bijdragen in die kerkbode.
Ze hadden iets tegen ons en wij keken bedenkelijk naar hen.
Die onuitgesproken vete werd aangewakkerd toen op een feestavond van gereformeerd Huizum, dragers van “Bavinck” de zalen van de Parkkerk binnen kwamen met een kist, die Sjamasj verbeelde. Het stond er in grote letters op. En tijdens het spelen van het lied “Guus kom naar hús, want de koeien staan op springen !”, met aangepaste woorden, werd die kist neergelaten door het grote luik in de podiumvloer. Symbolisch werd door “dr. Herman Bavinck” Sjamasj ter grave gedragen.
We zijn nu zo een vijftig jaar verder en om met dhr. Heddema te spreken, Sjammasj leeft !
Ik gun het koor nieuwe aanwas van leden, waarbij ze nog vele jaren mag zingen van het prachtige nieuws wat God voor deze wereld heeft !
Janneke spreekt over een gezegend leven en duid daarin op hun kinderen en kleinkinderen. Hun zoon, Arjen was een collega van mij bij de gemeente Leeuwarden. Hij zong destijds bij Joy for People. Een beminnelijke en gewaardeerde jongen. Ik heb hem en zijn vrouw Miriam later wel gevraagd om bij Sjammasj te komen. Ze zijn echter vertrokken naar het buitenland en na terugkeer in het midden van ons land gaan wonen.
Ik heb telkens wel contact met Arjen onderhouden en het is prachtig te zien hoe hij niet alleen specifiek voor mij bemoedigende woorden sprak, maar die ook had voor Sjammasj. Een stukje uit zijn woorden, in het Fries, dat wel 😊 :
Tidens in Seminar hiene wy it hjoed oer it hearren en ûntfangen fan Gods stim. Derby kaam it Hebreeuwske wurd Sja-ma (Deut. 6:4) foarby. Mei de betsjutting fan sawol “horen” als “gehoorzaam zijn”. Horen en gehoorzaam zijn is der yn dus eins itselde. Hoe’t God troch bygeliks de skepping, ús geweten, de omstannichheden, Syn Wurd, dreamen, etc. mei ús praat.
It die my ek tinken oan jim namme Sjammasj, mei de betsjutting Dienaar. Hoewol’t ik net tige Hebreeuwsk ûnderlein bin, sjoch ik wol in link tusken dizze begrippen. Tsjinje, gehoorzaam zijn, horen..
Ik winskje jim en dy dat ek ta. Dat jim, ek yn ‘e tariedings fan it jubileum, foaral Syn Wurden hearre meie en der gehoar oan jaan kinne. 🙏🏻
Werd je nog niet gevraagd en vind je het leuk om jouw verhaal of foto’s met al die oud Sjammasj’ers te delen, mail dan naar Anne: annedijkstra58@gmail.com
Sjamasj, weet je nog?
Wanneer je terug moet kijken naar een periode van zo’n 46 jaar geleden dan vraagt dat wel even wat speurwerk, zowel in je geheugen als in je fotoboeken.
Maar, kijk aan, na gesprek met Anne Dijkstra kan ik toch wel iets opschrijven over die tijd waarin ik ook mijn toontje meezong in het koor.
Mijn naam is Janneke Hijlkema, en ik voegde me bij Sjamasj in 1976. Wij woonden vanaf 1970 in Goutum een paar huizen bij Guus Wolters vandaan. En via de contacten op de buurt hoorde ik van het bestaan van het jeugdkoor en werd ik door Guus uitgenodigd om ook mee te komen zingen. Omdat wij uit het oosten van Leeuwarden kwamen had ik geen contacten in Huizum dus in mijn eentje ben ik toen op een vrijdagavond naar de Parkkerk gegaan en eigenlijk vond ik het meteen wel heel erg leuk. Ik bofte , want in die tijd waren de voorbereidingen van de LP opnamen in volle gang. Dus dat hele feest kon ik meemaken, inclusief de opnamen en alle andere bezigheden, die daar bij kwamen kijken.
Volgens mij ligt de LP ergens op zolder. Ik zal hem nog eens even opzoeken. Gister beluisterde ik nog de opnamen van de vorige reünie en het verbaast me dan dat ik de liederen zo weer mee kan zingen.
Omdat ik in Goutum woonde, en daar naar de hervormde kerk ging was het hele “gereformeerde” jeugdgebeuren in Huizum voor mij tamelijk onbekend. Via Sjamasj kwam ik ook in contact met de jeugdverenigingen die er in Huizum waren. Zo gingen wij in mei met alle verenigingen een weekend naar Bakkeveen. De foto’s van dit weekend zijn dusdanig verkleurd dat ze niet meer toonbaar zijn. Maar gezellig was het wel. Ik speelde daar ook een rol in het toneelstuk van de jeugd dat we toen ook opvoerden in Bakkeveen. “Hoogheid, uw kameel staat voor” onder regie van Hillie Tabak en Ineke van der Hoef. Daarna volgde het weekend Terschelling waar we zongen in ET10. In november van dat jaar voerden we het toneelstuk nog een keer op. Als afsluiting van dat jaar zongen we in Leeuwarden bij de volkskerstzang. En tussendoor waren er natuurlijk de verschillende optredens in verschillende kerken. Kortom: het was een prachtig Sjamasj jaar.
In januari 1977 veranderde de situatie ineens wel, want toen kwam de liefde in het spel. Eelke Goodijk was in 1976 in Goutum komen wonen en samen gingen wij naar de catechisatie bij ds. De Jong. En daar “vonden” wij elkaar. Bijzonder natuurlijk dat hij lid was van de jongelingsvereniging “Dr. Herman Bavinck” !
Halverwege dat jaar haalde ik mijn diploma aan de Pabo Marienburg en kreeg ik een baan als leerkracht in Kreileroord in Noord Holland. Dat betekende ook het einde aan mijn periode bij Sjamasj. Eigenlijk een korte maar krachtige periode in mijn jeugd. Zeker het jaar 1976 was sterk bepalend voor de rest van mijn leven. Het zingen in koren heb ik daarna eigenlijk altijd gedaan.
In Middenmeer, in Groningen, in Twijzelerheide en in Ternaard. Mijn stem is wat gedaald en ik zing nu met veel plezier de altpartij in het (frysk) Kwartettenkoor.
Na al deze terugblikken nog even een blik op het “nu”. Ik ben nu 66, nog steeds getrouwd met Eelke en ons gezin is verrijkt met vijf kinderen. Ook zijn we dankbare pake en beppe van 11 kleinkinderen. Eelke en ik zijn nu beide met pensioen en genieten van onze vrijheid. Een gezegend leven. En zingen hoop ik nog heeeeeel lang te doen !