Vandaag staat de sympathieke Jos, met een moeilijke achternaam (Sahusilawane) centraal in ons ontmoetingsplein.
Hij en zijn zwager Hans-Paul van der Snee hebben beide, zoals zoveel meer Sjammasj-ers, het ware levensgeluk gevonden door Sjammasj. En natuurlijk vergeet ik niet de beide jonge vrouwen Eveline van der Snee en Martina Koehoorn die respectievelijk in Jos en Hans-Paul een geweldige en lieve man hebben gevonden !!
In die tijd zong ook Jeroen Post, de zwager van Eveline, bij Sjammasj en Martina haar broer Job was ook één van ons.
Ikzelf maakte hen allemaal ook mee, maar zong al gauw ook elders.
Het was toen een heel fijne periode op Sjammasj. Het geweldige tijdperk met Zwaannette Dijkstra, opgevolgd door de helaas veel te jong overleden en geliefd man, Klaas Akkermans.
Het vinden van het ware levensgeluk binnen ons koor dat gold ook mij. Dat is waarin ik zo dankbaar ben en zoveel voor het koor over heb. Het koor heeft koers gegeven aan mijn leven en ook aan dat van zoveel andere jonge mensen. Dat gebeurde bij heel veel gospelgroepen. Jongeren uit de kerk en ook van daarbuiten vonden elkaar in een geweldig doel, het samen zingen en samen op weg te gaan met muziekinstrumenten, podia en techniek, soms ook nog aangevuld met spotlights en gekleurd strooilicht.
Sjammasj beschikte daar niet over maar werkte op een geweldige wijze samen met Joy for People (Dokkum). Veel van onze leden hebben ook een overstap gemaakt naar JfP. Ondergetekende evenzo. Bij het vijftig jarig jubileum van dat koor kwam Sjoerd de Hoop, bas zanger en biologisch boer, aan het woord. Ook hij was zo ontzettend dankbaar om de vreugde van zijn koor te hebben mogen beleven. Ook hij heeft daar een lieve vrouw mogen ontmoeten. Sjoerd sprak in zijn jubileumrede de woorden: “ Sûnder Joy for People, it hie grif net goed kaam mei my” “Ik wie ontegenzeglijk no een heiden wêst !”
Het is geweldig welk een betekenis de gospelkoren op een groot deel van jonge gelovigen uit die beginjaren heeft gehad. Er is in die vijftig jaar veel veranderd, maar nog geloof ik dat dit vuur niet gedoofd zal worden!
Werd je nog niet gevraagd en vind je het leuk om jouw verhaal of foto’s met al die oud Sjammasj’ers te delen, mail dan naar Anne: annedijkstra58@gmail.com
Lieve mensen, leden en oud leden van Sjammasj,
Vol enthousiasme lees ik de mooie berichten en geniet natuurlijk ook van het enthousiasme van de organisatie van de reünie waarvan ik veel voorbij zie komen op Facebook.
https://www.facebook.com/sjammasj50jaar
Ik wil graag mijn verhaal met betrekking tot Sjammasj met jullie delen:
Ergens in 2004/2005 woonde ik op kamers en had een vriend het lumineuze idee om te gaan kijken bij een gospelkoor dat repeteerde bij ons om de hoek in Huizum. Hij ging niet, ik ging WEL! En daar werd ik warm ontvangen en ging ik na een paar weken ook mee naar een optreden als aspirant lid. Met de heugelijke taak om de overhead projector te bedienen. Dat ik toevallig op een koor ging waar 3 jonge mensen van mijn latere schoonfamilie ook bij hebben gezongen, dat was natuurlijk wel heel grappig. Maar dat openbaarde zich dus pas later. 😊
Al gauw zong ik als volwaardig lid mee en genoot ik mee van de optredens, de repetities en de gezellige momenten.
Zo kwamen er hoogtepunten en dieptepunten in mijn Sjammasj tijd voorbij. Ik denk daarbij aan het vertrek en afscheid van Zwaannette, het overlijden van Klaas Akkermans (onze dirigent na Zwaannette) en dat van onze technicus Theo Smits. Maar natuurlijk ook de mooie momenten als het toetreden van verschillende leden waar we tot op heden nog contact mee hebben, nieuwe projecten, het samengaan met “Changing World” onder leiding van Hans Bergman, wijzigen van repetitielocatie, “jong” Sjammasj en zo nog veel meer.
Een belangrijk hoogtepunt voor Sjammasj en mij was in 2009 toen ik de bestuursleden Bert Kingma en Douwe Tromp op bezoek kreeg. Ze kwamen met een bijzonder verzoek: “ Wil jij ons koor leiden !?” Er werd daarbij ook gelijk een cursus koordirectie aangeboden. Hoe adequaat 👍
Het leek me wel wat en dat betekende voor Sjammasj dat ik een andere rol kreeg. Dat ik nog veel moest en mocht leren, dat is daarbij ook een belangrijke stap geweest! Dirigeren lag me uiteindelijk wel! Het leverde soms een spagaat op, want tenoren waren niet altijd ruim bezet en het koor wel echt klein. Dan zong ik ook weer mee in het koor in de tenorpartij.
Na onze verhuizing in 2012 naar Zwolle heb ik nog korte tijd de vrijdagavonden kunnen leiden na werktijd. We repeteerden dan van 21.00 tot 22.00 uur. Op een bepaald moment was het niet meer te doen en heb ik moeten afzwaaien.
Stoppen met dirigeren, dat was op dat moment belangrijk. Het bracht mij wel terug naar zingen in een gospelkoor. In het gospelkoor Testimony heb ik een mooie vervanger gevonden en is af en toe invallen als dirigent een mooie bijkomstigheid 😊
Hartelijke groet,
Jos